اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر تولید کالوس های جنین زا و باززایی از طریق کشت کلئوپتیل در دو رقم برنج

دستیابی به یک سیستم تکرارپذیر کشت بافت اولین قدم در مهندسی ژنتیک موفق گیاهان میباشد. به همین منظور در این پژوهش پتانسیل باززایی در ریزنمونه کلئوپتیل حاصل از دو رقم برنج مورد آزمایش قرار گرفت. اثر تیمارهای مختلف بر روی القای کالوس و باززایی از ریزنمونه ی کلئوپتیل مطالعه گردید. تجزیه واریانس تیمارها نشان داد که ژنوتیپ به طور معنیداری القای کالوس و تولید کالوسهای جنینی از ریزنمونه های کلئوپتیل تحت تأثیر قرار داد. باززایی گیاهان نیز تحت تأثیر ژنوتیپ و همچنین ترکیب محیط کشت تفاوتهای معنیداری نشان داد. بیشترین درصد باززایی در محیط کشت MS حاوی 2 میلیگرم در لیتر کینتین به همراه 0/5 میلیگرم در لیتر NAA و محیط کشت MS حاوی 2 میلیگرم در لیتر BAP به همراه 0/5 میلیگرم در لیتر کینتین برای هر دو رقم حاصل شد. درصد باززایی در رقم ندا (32/39%) نسبت به رقم نعمت (20/95%) بیشتر بود.

کلیدواژه ها:

برنج ، باززایی ، تنظیم کننده رشد ، جنین زایی سوماتیکی ، کلئوپتیل