بررسی میزان پراکسیداسیون چربیها و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز دو رقم حساس و متحمل به شوری گندم در مراحل مختلف رشد در اثر آبیاری با آب شور

به منظور بررسی اثر شوری در سه مرحله رشدی بر فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز ومیزان مالوندآلدئید دو رقم گندم، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی هسته ای کرج اجراء شد. تیمار مرحله رشد (پنجه زنی، گرده افشانی و 10 روز پس از گرده افشانی) در پلات اصلی و ترکیب دو رقم گندم به نامهای بم (مقاوم به تنش شوری) و تجن (حساس به تنش شوری) به همراه پنج تیمار شوری (0، 6، 8، 10 و 12 دسی زیمنس بر متر) به صورت فاکتوریل در پلاتهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد اعمال تنش شوری در طول فصل رشد سبب کاهش مقدار مالوندآلدئید (MDA) گردید. فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز (SOD) نیز در شرایط آبیاری با آب شور به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج حاکی از آن بود که رقم مقاوم بم که در شرایط تنش شوری از مالوندآلدئید پائین تری برخوردار بود، بیشترین فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز را نیز در مقایسه با رقم تجن از خود نشان داد. بنابراین به نظر می رسد ارزیابی واکنش برخی از صفات فیزیولوژیک در مهم ترین مراحل رشدی گیاه در تعیین میزان تحمل به شوری ارقام گندم موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شوری ، فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز و مالوندآلدئید