بررسی تنوع ژنتیکی و طبقه بندی ارقام برنج با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره پیوسته با مکانهای ژنی کنترل کننده مقدار روی

این پژوهش به منظور بررسی تنوع ژنتیکی مجموعه ای از 50 رقم برنج با استفاده از 15 نشانگر ریزماهواره پیوسته با مکانهای ژنی کنترل کننده مقدار روی دانه انجام گرفت. میزان روی دانه با دستگاه جذب اتمی در دو تکرار اندازه گیری شد و ارقام نعمت و دادرس با مقادیر 10/94 و 36/92 میلیگرم بر کیلوگرم کمترین و بیشترین محتوای روی در دانه را دارا بودند. طبق نتایج تجزیه مولکولی، در مجموع 80 آلل شناسایی گردید که بیشترین تعداد آلل و نیز میزان تنوع ژنی (0/8) در نشانگر RM257 مشاهده شد. گروه بندی فنوتیپی به روش Complete Linkage و مربع فاصله اقلیدوسی و خوشه بندی مولکولی به روش Neighbor Net و ضریب فاصله P Distance انجام شد. با توجه به مطابقت نتایج خوشه بندی مولکولی با خوشه بندی فنوتیپی روی میتوان بیان کرد که مکانهای ژنی مورد مطالعه، در کنترل روی ارقام ایرانی نیز مؤثر میباشند، همچنین رقم دادرس را میتوان به عنوان رقم مناسب در برنامه های اصلاحی مقدار روی دانه توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنی ، تجزیه خوشه ای ، دانه برنج ، میزان روی ، نشانگر مولکولی