غربال ژنوتیپ های چغندرقند از نظر تحمل به خشکی با استفاده از پلی اتیلن گلیکول 6000

تحقیق حاضر به منظور ارزیابی تحمل به خشکی هیبریدهای جدید مونوژرم چغندرقند در شرایط درون شیشه ای، با القای تنش به کمک پلی اتیلن گلیکول 6000 صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در موسسه تحقیقات چغندرقند کرج در سال 1392 انجام شد. بذر 25 ژنوتیپ چغندرقند ( 23 هیبرید جدید مونوژرم و دو رقم شاهد متحمل و معمولی) در دو سطح نرمال و تنش خشکی (0/7- مگاپاسکال) کشت شد. پس از گذشت شش هفته، صفات طول ریشه چه و اندام هوایی، وزن تر ریشه چه و اندام هوایی، وزن خشک ریشه چه و اندام هوایی، نسبت طول ساقه چه به ریشه چه و وزن تر و خشک گیاهچه اندازه گیری شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر سطوح تنش، ژنوتیپ و اثر متقابل آنها برای تمامی صفات مورد بررسی معنی دار است. بر اساس نتایج حاصل از مقایسه میانگین ژنوتیپ ها و همچنین مقادیر شاخص تحمل تنش (STI)، هیبریدهای شماره 13، 22، 23، 21، 7، 4، 20 و 3 به عنوان متحمل ترین هیبریدها معرفی شدند. بنابراین گزینش درون شیشه ای می تواند جهت غربال اولیه ژنوتیپ ها از نظر تحمل به خشکی در برنامه های اصلاحی چغندرقند موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

پلی اتیلن گلیکول 6000 ، تنش ، چغندرقند ، خشکی ، غربال