بهینه سازی یک رویکرد خوشه بندی روی هم افتاده برای مسیریابی در شبکه حسگر بی سیم با ارائه یک الگوریتم توافقی بر الگوریتم ژنتیک

طراح و تحلیل الگوریتم های مسیریابی یک مسئله مهم در شبکه های سنسور بی سیم است. الگوریتم های مسیریابی جغرافیایی قدیمی تر نمی تواند به کارآیی مناسبی در شبکه های مبتنی بر چرخه وظایف دست یابد. در این مقاله یک روش بهینه سازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی رویکرد خوشه بندی روی هم افتاده k- متصل آگاه از انرژی برای مسیریابی در شبکه بی سیم ارائه می کنیم. در نهایت مقایسه نتایج شبیه سازی رویکرد k-OCHE و بهینه شده این رویکرد با استفاده از الگوریتم بهینه سازی توافقی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک را ارائه می دهیم که نشانگر بهبود عملکرد این رویکرد در حالت بهینه است.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، خوشه بندی توافقی ، سرخوشه ، مصرف انرژی