مفاهیم و اصولی برای معماری با الهام از راه های برخورد طبیعت با سازه ، فرم ، کارکرد و وحدت اجزء و کل

زبان طبیعت، زبان فطری ما انسانهاست. طبیعت مسکن اصلی و اولیه بوده است. انسان در میان گیاهان و حیوانات، زیر آسمان، روی زمین و نزدیک آب تکامل پیدا کرد و همه انسانها چنین میراثی را در ذهن و روح خود حمل می کنند، طبیعت اولین متنی بود که که انسان پیش از اختراع سایر علائم و نمادها آن را خوانده است. وقتی به معماری امروز (بناها و شهرها) نگاهی می کنیم با آشفتگی و نا هماهنگی اجزاء (بناها) و کل (مجموعه ها، محله ها، شهرها) روبرو هستیم ، همچنین احساسی از آرامش هم نداریم . ولی بلعکس در طبیعت همه چیز از جزئیات تا کلیات ، وحدت و پویا بودن و رشد و زیبایی و ... بدون هیچ مشکلی و با داشتن هماهنگی وکمپوزسیون و نظم و ریتم و ... بین اجزاء وکل با هم پیش میرود . از دیگر مشخصات طبیعت وموجودات زنده ، انعطاف پذیری و قابلیت تطابق با شرایط جدید محیط است. و اینها من را به عنوان یک معمار به این فکر واداشته که موجودات زنده و طبیعت از چه قوانینی تبعیت میکنن؟ بررسی این مقاله نشان می دهد که بهره مندی از الگوهای طبیعی جهت نیل به اهداف عالی و مترقیو بدیع معماری امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. هدف اینجانب در این مقاله پیدا کردن مفاهیم و اصولی برای معماری با الهام از راههای برخورد طبیعت با سازه ، فرم ، کارکرد و وحدت اجزء و کل و این ارتباط ساختاری و فیزیکی خواهد بود تا نظری و فلسفی.

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، ساختارهای بیولوژیکی ، وحدت جزء و کل ، فناوری ساخت