ضرورت کاربست نگرش سیستمی در مدیریت بحران سیل

در ادبیات مدیریت بحران، سیل به عنوان یک مخاطره طبیعی فراگیر جایگاهی در خور توجه دارد، چرا که هرساله تقریباً در همه قاره های جهان خسارات مالی و تلفات جانی گسترده ای برجای می گذارد. از دیدگاه مدیریت بحران سیل و عملکرد مورد انتظار موثر آن، عوامل و حوزه های گوناگونی با هم در کنش اند که باید نقش و تاثیر آنها به درستی شناخته شود تا بتوان به کنترل و کاهش اثرات آن فائق آمد. عدم توجه به این واقعیت و به اصطلاح بخشی نگری مجموعه عواملی که در حوزه مدیریت بحران سیل مطرح می باشند، موجب تشدید نقش مخرب سیل گردیده و تاب آوری جوامع را کاهش می دهد . رویکرد نظام دار (سیستماتیک)، شیوه ای است که بکارگیری آن در مدیریت بحران سیل چشم اندازی جامع را فراهم می آورد به نحوی که همه حوزه های درگیر با مدیریت بحران سیل را با هم تلفیق می کند و آنها را در تعامل با یکدیگر و در چارچوب یک واقعیت پیچیده، اما قابل شناخت و مدیریت پذیر سوق می دهد. این مقاله با عنایت بر همین رویکرد، تلاش نموده است حوزه های مربوطه را مورد توجه قرار داده و سعی نموده با تلفیق ابعاد نظری وتجربی مدیریت سوانح طبیعی نظیر سیل در راستای ارتقاء و توانمند سازی جامعه در امور پیشگیری و کاهش اثرات مخرب این بحران طبیعی گام بردارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، تاب آوری ، پیشگیری و کاهش اثرات