بررسی خشکسالی اقلیمی و هیدرولوژی در جنوب شرقی اصفهان

خشکسالی یکی از مخاطرات طبیعی و بلایایی است که در نتیجه کمبود بارش کمتر از حد نرمال پدید می آید. کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی با خشکسالی اجین بوده و از این نظر مناطق مرکزی و شرق کشور در اولویت قرار دارد. استان اصفهان در یک منطقه نیمه خشک واقع شده و یکی از مناطقی که در سالهای اخیر از خشکسالی رنج برده، منطقه جنوب شرقی اصفهان است که تنها منبع آبی آن زاینده رود می باشد. با توجه به اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی که خشکسالی سالهای اخیر بر منطقه داشتهاست، لازم دانستیم به بررسی خشکسالی در این منطقه بپردازیم. در این تحقیق از داده های دبی سالانه ایستگاه هیدرومتری ورزنه و از شاخص SPI برای بررسی خشکسالی هیدرولوژی و از شاخص های ((RIA), (SIAP), (SNPI), (Z) و (SPI) در مقطع زمانی سالانه، برای بررسی خشکسالی اقلیمی استفاده شد. برای این منظور داده های بارش ایستگاه های هیدرومتری شرق اصفهان، زیار، کوهپایه و ورزنه به ترتیب برای چهار ناحیه سگزی، اژیه، کوهپایه و ورزنه برای دوره آماری مشترک (1388-1358) مد نظرقرار گرفت. بررسی خشکسالی هیدرولوژی در این منطقه نشان داد که دبی ورودی زاینده رود در دهه 1380 نسبت به دهه های قبل کاهش محسوسی داشته و به جز سالهای 84، 85 و 86 در بقیه سالهای این دهه شاهد وضعیت خشکسالی هستیم. از نظر خشکسالی اقلیمی، در چهار ناحیه مورد مطالعه (سگزی، کوهپایه، اژیه و ورزنه) به طور متوسط، ده سال وضعیت خشکسالی، نوزده سال وضعیت نرمال و یک سال وضعیت ترسالی اتفاق افتاده است. بر این اساس، احتمال وقوع وضعیت خشکسالی 33 درصد، نرمال 63 و ترسالی 1 درصداست.

کلیدواژه ها:

جنوب شرق اصفهان ، خشکسالی اقلیمی ، خشکسالی هیدرولوژی