بررسی ارزش غذایی چند فرمول مختلف سیلوی آزولا به روش آزمون گاز

آزولا سرخس آبزی کوچکی است که یک رابطه همزیستی موروثی با نوعی جلبک سبز- آبی به نام «آنابینا آزولی» دارد. نتیجه این زندگی همزیستی باروری بالا و تولید پروتئین زیاد می باشد . رشد انبوه آزولا در استان گیلان و لزوم برداشت آن به منظور حفظ تعادل محیط زیست، همچنین ارزش تغذیه ای آن در خوراک نشخوارکنندگان و نیز لزوم استفاده از آن به صورت تر مصرف سیلوی آزولا را توسط دامداران باعث شده است و هدف تحقیق بررسی ارزش غذایی چند فرمول مختلف جهت تهیه سیلوی آزولا می باشد. با توجه به اینکه امکان دسترسی به آزولای تازه همیشه وجود ندارد و خشک کردن آن نیز هزینه بر است لذا استفاده از سیلوی آزولا می تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد اما از آنجاییکه میزان کربوهیدرات محلول در داخل آزولا خیلی کم است در این تحقیق سعی شده با اضافه کردن یک سری مواد افزودنی حاوی کربوهیدرات به آزولا سیلوهایی تهیه شود و ارزش غذایی آنها از طریق آزمون گاز مورد برسی قرار گیرد که در آن فقط تیمارها با هم مقایسه خواهند شد از آنجاییکه قابلیت هضم ماده آلی افزایش یافته پتانسیل گاز تولیدی هم به تبع آن بیشتر خواهد شد. بر این اساس انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص شیردهی و قابلیت هضم ماده آلی در تیمار 4 (80% آزولا+15% تفاله چغندر قند +5% ملاس) بهترین بوده اند. ارزیابی های ظاهری و آزمایشگاهی انجام شده نیز تیمارهای 3 و 4 را به عنوان بهترین فرمول برگزیدند. در این آزمایش داده ها در قالب یک طرح کاملا تصادفی و با 6 تیمار و 3 تکرار با رویه GLM یا مدل خطی عمومی و با استفاده از نرم افزار SAS ویرایش 1/9 تحزیه و تحلیل شده است. مقایسه میانگین ها نیز توسط آزمون توکی (tuky) درسطح احتمال 5 درصد انجام شدند. همچنین فراسنجه های تولید گاز (a ، b ، a+b و c) با استفاده از نرم افزار Fcurve نسخه 6 محاسبه شد.

کلیدواژه ها:

آزولا ، سیلو ، فراسنجه ، آزمون گاز