مقایسه و تحلیل ویژگی های کمی و کیفی خرمای مضافتی منطقه بم و سراوان در جهت توسعه کشاورزی پایدار منطقه سراوان

هدف: استان سیستان و بلوچستان با دارا بودن شرایط آب و هوایی مناسب جهت تولید خرما، یکی از عمده ترین تولید کننده این محصول در کشور است. شهرستان سراوان با داشتن بیشترین سطح زیر کشت و میزان تولید جایگاه نخست را در میان شهرستان های این استان به خود اختصاص داده است. در این تحقیق به مقایسه برخی از ویژگی های کمی و کیفی خرمای مضافتی منطقه سراوان و بم پرداخته شده تا راهکارهایی جهت بهبود عملکرد در واحد سطح و افزایش کمیت و کیفیت این محصول در شهرستان سراوان ارائه گردد. روش مورد استفاده: ترکیبات شیمیایی تشکیل دهنده خرما از جمله کربوهیدرات ها، ترکیبات فنلی، عناصر فلزی و ... اهمیت بسزایی در تعیین خواص غذایی و دارویی و در نتیجه کیفیت تجاری و بازرایابی این محصول دارند. در تحقیق حاضر درصد رطوبت ، قند کل، مواد معدنی ، مقدار فنل کل روش فولن سیوکالتو و همچنین اثرات آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی به دو روش DPPH، FRAP در رقم خرمای مضافتی 2منطقه سراوان و بم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که مقدار قند کل و عناصر معدنی در رقم مضافتی بم بیشتر از رقم سراوان ومقدار فنل کل و خاصیت آنتی اکسیدانی در رقم مضافتی سراوان بالاتر می باشد. نتیچه گیری: شرایط آب و هوایی و تنش های محیطی بر کیفیت نهایی محصول تاثیر گذار است این عوامل کاهش دهنده عملکرد محصولات کشاورزی می باشند. رقم مضافتی سراوان ضمن برخورداری از درصد بالای متابولیت های ثانویه نظیر ترکیبات فنلی و دارا بودن خواص دارویی از پتانسیل کشت ارگانیک برخوردار است. احیا نخلستان های فرسوده و استفاده از تکنیک های مدرن کشاورزی نظیر کشت بافت، و مبارزه با آفات منطقه ایی و... باعث افزایش هر چه بیشتر کیفیت و کمیت این محصول و توسعه بوم نظام های کشاورزی پایدار در منطقه سراوان خواهد بود.

کلیدواژه ها:

خرمای مضافتی ، خصوصیات کیفی ، سراوان ، عناصر معدنی