اثر تنش خشکی روی صفات ریشه در ژنوتیپ های مختلف گیاه سویا (Glycine max)

خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی است که تولید محصولات زراعی را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین جهت ادامه تولید محصولات زراعی در ماطق خشک و نیمه خشک ارقامی مورد نیاز هستند که در شرایط تنش خشکی از رشد مناسبی برخوردار بوده و آستانه کاهش عملکرد آنها بالا باشد. سویا از نظر مقاومت به خشکی در گروه گیاهان حساس قرار می گیرد بنابراین افزایش عملکرد سویا مستلزم انتخاب ارقام مقاوم و سازگار با شرایط اقلیمی خشک یا کم آب ایران می باشد. در این تحقیق آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل 4 ژنوتیپ سویا (Ford، Hill، Dayr و Sahar) و 6 سطح تنش خشکی (1 - شاهد یا ابیاری در تمام مراحل رشد به طور منظم 2 - تنش شدید در مرحله رشد رویشی 3- تنش شدید در مرحله گلدهی 4- تنش شدید در مرحله غلاف دهی 5- تنش شدید در مرحله گلدهی و غلاف دهی 6- تنش ملایم در تمام مراحل رشد) بودند. با بررسی صفات وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، طول ریشه، و قطر ریشه مشخص شد رقم Hill متحمل ترین رقم به تنش خشکی و رقم Ford حساس ترین رقم به تنش خشکی در بین 4 رقم بررسی شده بودند و همچنین مشخص شد خشکی باعث کاهش معنی داری در صفات ذکر شده می گردد و تیمار شاهد (آبیاری در تمام مراحل رشد به طور منظم) به عوان بهترین تیمار و تیمار تنش شدید در مرحله گلدهی و غلاف دهی حساس ترین تیمار بود. با بررسی مراحل مختلف رشد سویا به تنش شدید خشکی مشخص شد که حساس ترین مراحل رشد سویا به تنش خشکی مراحل گلدهی و غلاف دهی می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، ریشه و سویا