اثر بنزیا آمینو پورین و نوع محیط کشت بر رشد و شاخه زایی گیاه نیشکر در شرایط این ویترو

نیشکر یک محصول اقتصادی مهم می باشد که به علت ساکارز بالا و میزان فیبر پایین دارای مزیت بالایی می باشند. میزان موفقیت در تکنولوژی کشت بافت نیاز مبرم به دانستن احتیاجات غذایی بافت و سلول های مورد کشت دارد. این آزمایش به منظور بهینه سازی و بررسی شرایط تکثیر و ریزازدیادی گیاه نیشکر به صورت فاکتوریل در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. قطعات جداکشت حاوی یک جوانه جانبی در دو نوع محیط کشت MS جامد و مایع حاوی غلظت های 1، 2 و 3 میلی گرم بر لیتر بنزیل آمینو پورین (BAP) و 0/2 میلی گرم بر لیتر نفتالن استیک اسید (NAA) کشت شدند. نتایج انالیز داده ها نشان داد که گیاهچه ها از نظر شاخص های ریزازدیادی در غلظت های مختلف هورمون BAP دارای اختلاف معنی داری می باشند. تعداد جوانه ها، وزن تر ، وزن خشک و همچنین نرخ تکثیر در دو محیط کشت جامد و مایه با غلظت 3 میلی گرم لیتر BAP و 0/2 میلی گرم بر لیتر NAA نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. اکثر شاخص های رشد اندازه گیری شده به جز طول ساقه در محیط کشت مایع نسبت به جامد افزایش بیشتری را نشان دادند. به نظر می رسد افزایش میزان تقسیم سلولی القاء شده با BAP و توزیع بهتر هورمون ها و مواد غذایی و عدم تجمع مواد سمی در سطح ریشه در گیاهک های تولید شده در محیط کشت مایع می تواند علت افزایش شاخص های رشد اندازه گیری شده در این آزمایش باشد.

کلیدواژه ها:

بنزیل امینو پورین ، ریزازدیادی ، کشت این ویترو ، محیط کشت MS ، نیشکر