بررسی اثر عصاره جفت گیاه بلوط بر عفونت سوختگی ناشی از پسودوموناس ائروژینوزا مولد اگزوتوکسین A در موش سوری آزمایشگاهی

استفاده بی رویه از داروهای ضد میکروبی در درمان عفونت ها و افزایش مقاومت پسودوموناس ائروژینوزا به داروهای شیمیایی، نیاز جهت یافتن ترکیبات جدید و توسعه ترکیبات دارویی قابل اهمیت است. هدف این مطالعه بررسی اثرات ضد پسودوموناسی عصاره جفت گیاه بلوط در شرایط آزمایشگاهی و زخم سوختگی موش به عنوان مدل آزمایشگاهی و مقایسه آن با اثر آنتی بیوتیک های منتخب بر روی این عفونت می باشد. اثر ضد پسودوموناسی عصاره گیاه در شرایط IN vitro و In vivo بررسی گردید. مساحت زخم و درصد بهبودی به صورت روزانه اندازه گیری شد. در روز 16 بعد از ایجاد عفونت از تمام گروه های آلوده جهت بررسی تعداد نوتروفیل و لنفوسیت خون گیری به عمل آمد. نتایج حاصل از اندازه گیری قطر هاله عدم رشد نشان داد که جفت گیاه بلوط در مقابل پسودوموناس ائروژینوزا موثر می باشد. شمارش تعداد کلنی در گروه درمان شده با گیاه و سیپروفلوکساسین تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد بدون درمان و گروه درمان شده با جنتامایسین نشان داد. در شمارش گلبول های سفید خون موش های آلوده گروه شاهد و درمان شده با جنتامایسین کمتر از سطح نرمال قرار گرفت در صورتی که تعداد نوتروفیل در خون گروه های درمان شده با جفت بلوط و سیپروفلوکساسین در محدوده نرمال قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره جفت بلوط نسبت به گروه شاهد و انتی بیوتیک های جنتامایسین و سیروفلوکساسین اثر بیشتری بر روی باکتری پسودوموناس ائروژینوزای مولد اگزوتوکسین داشته است.

کلیدواژه ها:

جفت گیاه بلوط ، پسودوموناس ائروژینوزا ، سوختگی پوست ، درصد بهبودی ، ترمیم زخم سوختگی