ارزیابی روش های زمین آماری در بازسازی داده های بارش سالانه (مطالعه موردی: استان کرمان)

در بسیاری از تحقیقات و پژوهش هایی که به نوعی از داده های هواشناسی در آنها استفاده می شود، به دلیل نبود ایستگاه هواشناسی در تمام محدوده، نیاز به میانیابی و بازسازی داده ها می باشد. بدین منظور روش های متعددی برای تخمین داده ها وجود دارد که بسته به شرایط هر ایستگاه ممکن است روشی خاص بهترین نتیجه را در پی داشته باشد. روشهای زمین آماری از جمله روش های تعیین توزیع مکانی بارش است که با توجه به در نظرگرفتن همبستگی، موقعیت و آرایش مکانی داده های نقطه ای، کاربرد گسترده ای یافته اند. در این تحقیق چهار روش تابع شعاع محور، عکس فاصله وزنی، کریجینگ و کوکریجینگ روی داده های بارش سالانه ١٧ ایستگاه باران سنجی واقع در استان کرمان، در سال های 1390، 1391 و میانگین بلند مدت بارش های سالانه با استفاده از شاخص حداقل مربعات خطا RMSE ارزیابی شد. نتایج نشان داد از میان این روش های میانیابی مبتنی بر GIS، روش زمین آماری کوکریجینگ با وزن ارتفاع ایستگاه ها نتیجه بهتری داشت؛ و نیز تحلیل آماری داده ها با نرم افزار Spss نشان داد در سال هایی که بارندگی توزیع یکنواخت تری در سطح استان داشت نتایج هم بیشتر با واقعیت نزدیک بود.

کلیدواژه ها:

میانیابی ، بارش سالانه ، زمین آمار ، کرمان ، GIS