به سوی خیابا نهای ا نقلابی؟مدیریت منظرخیابا نهای تهران در دوره انقلاب اسلامی

خیابا نهای تهران بیشک از مؤثرترین عناصر شهری در تاریخ معاصر ایران طی وقوع انقلاب اسلامی در نیمه قرن چهاردهم شمسی است چه قبل از آن که پرکششترین مکا ن عمومی برای حضور جوانان در صحنههای انقلاب بود و چه پس از آن که تغییرنگاه ایدئولوژیک کشور، دیدگاه مدیریت شهری به خیابان را نیز متحول کردآن حاشیه های اطراف تهران آن زاغه نشین هاوآن چادرنشین های اطراف تهران بیشتر موردنظر باشند تا قسمت شمال شهر توجه به این قشر مستضعف از توجه بر قشر مرفه بیشتر باشدامام خمینی 1358:144عمق این تغییرات تاحدی است که دربیرون ناکامی های حاصل ازضعف مدیریت شهری به پای دیدگاه ایدئولوژیک نظام نوشته یشود؛ در داخل نیز موفقیت چش مگیری برای دستیابی به آرمانشهر انقلابی به دست نیامده است و خیابان در ام القرای اسلام یعنیتهران 1، سهم بسزایی در احساس عدم مطلوبیت از شهر بر عهده دارد.این مقاله درصدد است با بررسی ی رویکردهای مدیریت شهری تهران طی چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سیاستهای مختلف ساماندهی خیابان را مورد تحلیل قرار دهد و منظر خیابا نهای تهران پس از انقلاب را قرائت کند.

کلیدواژه ها:

منظر خیابان ، تهران ، مدیریت شهری ، پس از انقلاب اسلامی