روش های مدیریت طراحی در جوار آثار معماری مذهبی نمونه موردی : مزار شیخ صفی الدین اردبیلی

به دنبال طرح هایی که در گذشته و نیز اخیراً برای بافت کهن شهرها تصویب شد ، طراحی در اطراف و حریم بلافصل آثار هنری ، به خصوص مجموعه های مذهبی موجود در این محدوده ها ، مدنظر طراحات میراث فرهنگی قرار گرفت و در این راستا طرح هایی ارایه شد ، اما به دلیل قرارگیری موضوع طراحی در موقعیت خاص ، تجمیع نظر مسئولین و ارگان های مختلف ذی نفع با افت و خیزهای فراوانی روبه رو شد . روند هفت مرحله ای طراحی در اطراف بقعه شیخ صفی الدین از نمونه های بارز و منحصر به فرد این مدعاست که محور اصلی پژوهش است . آنچه د بررسی این روند حاصل می شود چگونگی هماهنگی و توافق مابین طراحان و کارفرمایان طرح است ؛ در حقیقت تنها وجود طراحان زبده و ارایه طرح های منسجم و شایسته یک بنا و اجرایی شدن آن کافی نیست ، بلکه کمبود آگاهی سازمان های ذی ربط و مجریان طرح در زمینه ضوابط حریم آثار هنری ، و نیز از متدلوژی طراحی و اهداف فرهنگی آنها ، منجر به طولانی شدن زمان پذیرش و تصویب طرح ها می شود. لذا اهداف این پژوهش ، دستیابی به روش های توانمندسازی فکری و توجیه طرح طرح با توجه به مصالح کارفرما از طریق ارایه گام به گام و مرحله به مرحله طرح ها است که در انتها با توجه به بررسی های انجام شده ، راهبردهایی ارایه خواهد شد . در این مسیر ، علاوه بر مطالعات کتابخانه ای ، اعمال میدانی ، بررسی نقشه ها و طرح ها ، انجام گرفته که در مقاله ارایه خواهد شد .

کلیدواژه ها:

اردبیل ، شیخ صفی الدین ، مدیریت طراحی ، کارفرمایان ، حریم اثر هنری