همزیستی انسان و گیاه در ساختمان های بلند

جدا شدن فضای سکونت یا کار انسان ها از زمین و استقرار در ارتفاع ، مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ را حل می کند ؛ اما انسان را از طبیعت و زمین دور می کند. این دوری پایدار نیست و خیلی زود انسان برج نشین به جستجوی گم گشته خود می پردازد. سکنه ساختمان های بلند ، علیرغم داشتن آخرین امکانات امروزه ، زندگی در یک خانه دارای حیاط و باغچه را آرزو می کنند، حتی اگر این خانه قدیمی و فرسوده باشد ؛ این خواسته در خیال ساکنین خانه ای واجد باغچه و حیاط ، تا از آن جدا نشوند ، به آرزو تبدیل نمی شود. در این مقاله تلاش بر این است تا به چگونگی استیلاء و مهار نیروها و عناصر طبیعت و بوم آوری های آن ، فراموش کردن و حتی نابودی آن ، بازگشت مجدد به بهره گیری مستقیم از آن در معماری و ساختمان سازی و فن آوری های مترتب بر آن پرداخته شود؛ روند طی شده کاوش می گردد و نمونه های بارز آن در سال های اخیر و در حوزه معماری ، معرفی و تحلیل می شوند و نتایج آن : 1- کنار گذاشتن ، تخیب و تغییر شکل دادن طبیعت و عناصر آن ممکن نیست 2- الهام گرفتن و الگوسازی از آن در دست است. 3-ترکیب آن با فن آوری در معماری هدف است. به بحث کشیده شده و به دست می آید.

کلیدواژه ها:

ساختمان های بلند ، بوم آوری ، طبیعت ، گیاهان سبز ، بام ، ایوان