رویکرد پاسداشت از منابع طبیعی اولویتی پنهان در برنامه آموزش توسعه پایدار

آلودگی های زیست محیطی و تخریب منابع طبیعی و ذخایر ملی علاوه بر مخاطراتی که برای حیات زمین و موجودات آن دارد، در دستیابی به اهداف توسعه پایدار نیز موانعی جدی ایجاد می نماید. هدف این پژوهش، بررسی رویکرد پاسداشت از منابع طبیعی در برنامه ی آموزشی توسعه ی پایدار می باشد که در برنامه های آموزشی، مغفول واقع شده است. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. پس از بررسی بحران های منابع طبیعی و محیط زیست، به آموزش توسعه ی پایدار، رویکرد پاسداشت و تغییر ارزش ها و نگرش های متناسب با آن، ماموریت سیستم های آموزشی در نهادینه سازی فرهنگ پاسداشت طبیعت و مشارکت در ارتقاء فرهنگ عمومی با استفادهاز رویکرد پاسداشت بررسی شد که از رویکردهای طبیعت گرایی است و بر حفظ حرمت طبیعت بدون دید ابزاری بر آن تأکید داشته و مبتنی بر تغییر در رفتار، نگرش و ارزش های زیست محیطی از انسان محوری و فن محوری به رویکرد طبیعت مدارانه با استفاده از متغیرهای محیطی، فرهنگی و از طریق منابع متفاوت اطلاعاتی و آگاهی بخش به عنوان پیش شرط ضروری در تغییر رفتار می باشد. از این رو بر نگرشی سیستمی با به کارگیری شاخص های آگاهی بخشی همراه با تغییر انگیزه های اخلاق درونی در قالب انواع آموزش های رسمی و غیررسمی مشتمل بر آموزش و پرورش، آموزش عالی، رسانه، آموزش های شهروندی، آموزش زنان و ... تأکید شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت شهروندی ، برنامه درسی ، رویکرد پاسداشت ، منابع طبیعی