ایمنی مناطق شهری در برابر خطرات زلزله (ارائه ضوابط و راهبردهایی در زمینه برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، طراحی ساختمانی)

هستی انسان در رابطه با جهان هستی همواره درحال تعادل و هماهنگی است . هر نوع آشفتگی چه درونی و چه بیرونی برای انسان تحمل ناپذیر است. در هر عصری از تاریخ انسان در جستجوی تعادل در برخوردهایش با طبیعت و انسان های دیگر بوده و به این ترتیب از طریق سازماندهی درونی و بیرونی به نظم بالقوه و فطری خود دست یافته است. انسان به منظور دستیابی به حداکثر آسایش محیطی (تهویه، سایه، نور، دید و منظر و ...) دستیابی به ارزش های هویتی (فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، مذهبی، تاریخی، زیبایی، تکنولوژیکی و ...) و دستیابی به حداکثر ایمنی و حفاظت در برابر خطرات طبیعی و انسانی (زلزله، سونامی، سیل، انفجارهای صنعتی، آلودگی محیط زیست، تشعشعات رادیواکتیو، ...) در مراکز زیستی، همواره در پی یافتن ضوابط و راهبردهایی برای شکل دهی و طراحی محیط خود بوده است. درمورد دستیابی به اهداف آسایش محیطی .و ارزش های هویتی در منطاق شهری، در طی زمان به تدریج تجربیاتی اندوخته شده و ضوابط و رهبردهای مناسی نیز ارائه گردیده است. ولیکن موضوع ایمنی و حفاظت مناطق شهری در برابر حخرات محیطی و انسانی کمتر جزو اهداف اصلی در فرایند طراحی بوده است، در این تحقیق، موضوع ایمنی و حفاظت مناطق شهری در برابر خطرات زلزله به عنوان هدف اصلی در نظر گرفته شده است. تابدین وسیله بتوان به ضوابط و رهبردهای مناسب در زمینه برنامه ریزی و طراحی شهری و طراحی ساختمان جهت ایمنی در برابر خطرات زلزله در مناطق زلزله خیز دست یافت تا با ترکیب ضوابط و رهبردهای ایمنی در برابر ا خطرات زلزله، با سایر ضوابط و رهبردهای طراحی در زمینه حداکثر آسایش محیطی و ارزشهای هویتی هر منطقه، بتوان به فرم های بهینه ای (اشکال ، الگوها و اندازه ها) و متناسب با خصوصیات محیطی و جغرافیایی انسان هر منطقه برای شهرها دست یافت، تا از یک طرف قابلیت تداوم رشد مناطق شهری و فعالیت های آن را داشته باشد و از طرف دیگر به مردم امکان دهد تا در محیطی مطلوب و ایمن زندگی کنند. ایمنی در برابر زلزله، موضوعی است که درمقابل آن خطر زمین لرزه مطرح می گرد. با توجه به اینکه هنوز روش شناخته شده ای بای تغییر مکانیزم زلزله وجود ندارد، تنها با شناخت نحوه عمل و رفتار ززله در مناطق شهری و بکارگیری استراتژی های مناسب ر زمینه برنامه ریزی منطقه ای، برنامه ریزی و طراحی شهری، طراحی ساختمان و روشهای ساختمانی می توان سبب تغییر عمل خط و کاهش آسیب های بالقوه گردید، تا بدین ترتیب اثر خطر زمین لرزه را در مناطق شهری به حداقل رساند.