بررسی تاثیر رفتار حاکمان در اعتلای تمدن( مطالعه موردی ادبیات عصر عضدی)

تمدن وامدار عناصری است که از طریق جایگاه هایی خاص، متجلی می شود. از جمله این عناصر، ادبیات و یکی از مهم ترین خاستگاه ها،حاکمیت است. جلوه های حضور حاکمیت قدرتمند قرن چهارم(عضدالدوله دیلمی) در فرهنگ، بخصوص ادبیات را می توان در سه حوزهتمدنی شامل آفرینندگان و نخبگان؛ درونمایه و محتوای قابل انتقال و در نهایت تدوین و حفظ این تولیدات ارزشمند یعنی فناورینوشت افزار و کتابخانهها بررسی کرد.حمایت حاکمیت از زیرساخت های فرهنگی مانند ترویج وراقی و ساخت و وقف کتابخانه، تعیینمقرری و برخورد کریمانه با شاعران و ادیبان و استفاده از ظرفیت شعر و ادب برای تبلیغ حکومت و مباهات به دولت های رقیب همسایه،از مهم ترین شاخص های تمدن ساز در دوره عضدی است که در بستر ادبیات، جلوه گری می کند.بالیدن و شکوفایی زبان عربی در این برههخاص را نمی توان تنها به علت حضور در بغداد عربی و یا رسمیت این زبان به عنوان زبان اداری و دیوانی و یا حتی همجواری بادولت های رقیب عرب زبان دانست. بلکه این امر، رابطه تنگاتنگی با استعداد ادبی خاص عضدالدوله و حمایت های جهتدار او از ادبا وفرهیختگان زبان و لغت دارد. حمایتی که در سایه حاکمیت وی و بر اساس مشی فکری و رفتار سیاسی او اعمال می شد

کلیدواژه ها:

تمدن ، ادبیات غرب ، شعر ، کاغذ ، آل بویه ، عضد الدوله دیلمی