برنامه ریزی یکپارچه تامین تکنولوژی، گامی موثر در توسعه پایدار حمل و نقل ریلی

امروزه با تحقق جهانی شدن و گسترش دایره فعالیت شرکتها به آنسوی مرزها و پذیرش تعامل بیشتر در اقتصاد جهانی بعنوان اصلی انکارناپذیر از یک سو و افزایش رقابت بین تولیدکنندگان محصولات و خدمات از سوی دیگر موجب گردیده است تا توجه صاحبان سرمایه و البته اندیشه و خلاقیت هرچه بیشتر بسوی مدیریت بهینه تکنولوژی بعنوان مهمترین رکن توسعه معطوف گردد.از طرف دیگرمحدودیتهای منابع از جمله منابع مالی, انسانی و دانش فنی مدیران بنگاههای اقتصادی را به سمت تدوین برنامه های بلندمدت جهت استمرار حرکت بهبود و توسعه تکنولوژی وامیدارد. بعلاوه ادامه روند رو به رشد توسعه تکنولوژی در طول دو دهه اخیر فرصتها ی بی سابقه ای را پیش روی مجریان فعالیتها و پروژه های بزرگ قرار داده است. رشد قابل توجه اقتصاد جهانی در دهه اخیر علی الرغم بروز علائم کاهش رشد موجب گسترش پروژه های زیربنائی گردیده است. بکارگیری تکنولوژیهای جدید ( در قالب سخت افزارو مواد و همچنین سیستمها و فرایندهای نوین)، کارائی طراحی و اجرای پروژه ها را بیش از پیش ارتقاء داده است اما ازسوی دیگر بدلیل بروز پیچیدگیهای بیشتر در طراحی و اجرای پروژه ها مشکلات رو به افزایش می باشد. بعنوان نمونه افزایش ضریب ریسک پروژه ها بویژه در ارتباط با اثرات منفی زیست محیطی آنان همواره یکی از مهمترین چالشهای پیش رو می باشد. از این رو هزینه های بالا و حاشیه سود پائین انگیزه متولیان امر را در برنامه ریزی مناسب و متعاقبا اجرای متناسب با برنامه بشدت تحریک می نماید. حال برای مقابله با چالشهای پیشرو این سوال پیش می آید که: - چه تغییراتی در آینده قابل پیش بینی خواهد بود؟ - تکنولوژیها، مواد و تجهیزات، فرایند ها و سیتمهای جدید که می توانند خدمات قابل ارائه به مشتریان را بطور کمی و کیفی ارتقاء دهند کدامند؟ - چگونه میتوان بهره وری و مهارتهای نیروی انسانی را برای محیط کار فردا ارتقاء داد؟ از نقطه نظر استراتژیک، توسعه تکنولوژیهای جدید و ایجاد شرائط برای استفاده بهتر از تکنولوژیهای موجود تنها یک روی سکه است. طرف دیگر الزاماتی است که بکار بستن آنها برای تحقق اهداف نه تنها یک ضرورت بلکه شرط بقاست. اهم این الزامات عبارتند از: - حرکت به سمت محیط کاری مبتنی بر دانش - ایجاد یکپارچگی و همکاری فیمابین تمامی زیرمجموعه های کاری - توجه به موضوعات زیست محیطی - توجه به موضوع انرژی - توسعه همواره بایستی مبتنی بر نیاز بازار باشد در حقیقت محدودیت اصلی به خود تکنولوژی باز نمی گردد بلکه در توانائی افراد در استفاده از تکنولوژی جهت بدست آوردن مزایایی خارج از آنچه هم اکنون وجود دارد می باشد.