ارزیابی معیارهای کمی تحمل به خشکی در بیست ژنوتیپ گندم نان و دوروم

به منظور شناسایی و انتخاب ژنوتیپ های متحمل به خشکی و تعیین مناسب ترین شاخص های کمی مقاومت به خشکی، 20 ژنوتیپ گندم نان در دو آزمایش جداگانه در شرایط آبیاری مطلوب و محدود در قالب طرح بلوک های کا مل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال زراعی 86-1385 مورد بررسی قرار گرفتند . بررسی همبستگی شاخص های کمی مقاومت به خشکی با عملکرد دانه نشان داد که شاخص های میانگین هندسی بهره وری (GMP)، تحمل به تنش (STI)، و میانگین بهره وری (MP) در هر دو آزمایش با عملکرد دانه همبستگی معنی داری در سطح احتمال یک درصد دارند. بر این اساس، گزینش ژنوتیپ ها بر مبنای این شاخص ها در شناسایی ارقام با عملکرد دانه بالا در هر دو شرایط آبی و دیم مؤثر خواهد بود. بیشترین عملکرد دانه در شرایط دیم مربوط به ژنوتیپ Jon s و در شرایط آبیاری مطلوب مربوط به ژنوتیپ یاواروس بود. از نظر شاخص های کمی مقاومت به خشکی نیز بیشترین شاخص تحمل به تنش، میانگین بهر هوری و میانگین هندسی بهر هوری مربوط به ژنوتی پهای یاواروس Keyson ، Jon s و sub s بود.

کلیدواژه ها:

تحمل به خشکی ، ژنوتیپ ، گندم نان و گندم دوروم