بررسی اثر ژنوتیپ و تنظیم کننده های رشد بر باززایی درون شیشه ای در کشت جنین بالغ گندم دوروم

به منظور بررسی واکنش ژنوتیپ ها ی گندم دوروم به باززایی کالوس با استفاده از کشت جنین بالغ، آزمایشی با پنج ژنوتیپ گندم دوروم در آزمایشگاه کشت بافت دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی اجرا گردید . بدین ترتیب که جنین های بالغ ژنوتیپ های مورد مطالعه جدا و در محیط کشت موراشیک و اسکوگ کشت شدند. کالوس های حاصل از اسکوتلوم جنین های بالغ در ارقام ،409 ،25-25-1-5 ،Zardak ، 240 و 3-2-24-37 تحت تأثیر چهار سطح تیمار هورمون BAP ا (0/5، 1، 2 و 2/5 میلیگرم در لیتر ) و 1 میلیگرم در لیتر IAA قرار داده شدند . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار و با چهار نمونه در هر تکرار اجرا شد. 4-2 هفته بعد ازانتقال به اتاقک رشد درصد کالوس های باززایی شده در هر ژنوتیپ یادداشت برداری شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر درصد باززایی گیاهچه اختلاف معنیداری وجود داشت و ژنوتیپ 3-2-24-37 بالاترین میزان و ژنوتیپ 240 کمترین میزان باززایی را دارا بودند. مقایسه میانگین سطوح مختلف هورمون BAP نشان داد که سطح هورمون 0/5 میلیگرم در لیتر بیشترین باززایی را نشان داده و مقدار 2/5 میلی گرم در لیتر کمترین باززایی را داشت. اثر متقابل ژنوتیپ ها در سطوح هورمون معنی دار نبود.

کلیدواژه ها:

باززایی گیاهچه ، گندم دوروم و کشت جنین بالغ