تجزیه ژنتیکی مقاومت پودری در جو

به منظور ارزیابی و بررسی و نح وه توارث مقاومت به سفیدک پودری، ۴ رقم جو زمستانه و نیمه زمستانه بنامهای افضل، هبه، لژیا، ایگری و ۶ نتاج F1 حاصل از طرح آمیزشی دای آلل یک طرفه با (جدایه کرج ) عامل بیماری در مرحله گیاهچه ای در شرایط گلخانه و در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بر رسی قرارگرفتند. اجرای مقاومت شامل : دوره کمون، تیپ آلودگی بودند . نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین ژنوتیپ ها برای صفات دوره کمون و تیپ آلودگی اختلاف معنی داری وجود دارد. تجزیه دای آلل با روش های پیشنهادی گریفینگ و هیمن جیکنز نشان داد که برای هر دو صفت و اریانس غلبه از اهمیت بالایی برخوردار بود . در میان والدین رقم ایگری، بیشترین ترکیب پذیری عمومی را در جهت افزایش مقاومت دارا بود و در میان هیبریدها به ترتیب هبه * افضل و افضل *ایگری بیشترین ترکیب پذیری خصوصی را در جهت افزایش مقاومت دارا بودند . نتایج همچنین نشان داد که فراوانی ژن های مغلوب بود . توارث پذیری عمومی و خصوصی به ترتیب 98/3% و 36/5% برآورد گردید. که کم بودن و وراثت پذیری خصوصی نشان دهنده این است که انتخاب در جهت کاهش صفت دوره کمون و تیپ آلودگی چندان موثر نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

جو ، تجزیه ژنتیکی ، ترکیب پذیری