تاثیر مدیریت بقایای جو و روش های کاشت در عملکرد ذرت در تناوب جو‐ ذرت

اثرات دو سیستم خاک ورزی حفاظتی و مرسوم در حضور بقایای ایستاده جو در قالب شش تیمار خاک ورزی بر برخی خصوصیات گیاهی ذرت و خا ک در تناوب جو – ذرت طی سال های 1379-1383 به مدت چهار سال زراعی در ایستگاه تحقیقاتی کبوتر آباد اصفهان مورد بررسی قرار گرف ت. تیمار های آزمایش در خا کی با بافت لوم رسیسیلتی با بکارگیری طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ارزیابی شدند. عملیات خاک ورزی برای محصول جو در هر سال به روش مرسوم و تیمار های خاک ورزی در ذرت در کرتهای ثابت اجرا شدند. نتایج آزمایش نشان داد فراهم نمودن تماس کافی بین بذر، و خا ک در تیمار های بدون خاک ورزی از سال دوم تا چهارم کاهش استقرار بوته ای و بیوماس ذرت در سال اول را جبران کرد. تفاوت معنیداری در عملکرد بیوماس ذرت، شاخص های استقرار بوته ای در روش های مختلف مدیریت بقایای گیاهی ایستاده جو در دامنه ای از عملیا ت خاک ورزی حد اکثر (شخم با گاو آهن برگرداندار در عمق ٢٥ سانتی متر و مدفون کردن بقایا ) تا عدم خاک ورزی (نگهداری بقایا در سطح خا ک در تیمار های بی خاک ورزی) در مقایسه با سوزاندن بقایا در سال دوم، سوم و چهارم آزمایش مشاهده نشد . میزان مواد آلی خا ک در عمق 10-0 سانتی متری بعد از ٤ سال در روش های مخلوط ک ردن، نگهداری در سطح خا ک و مدفون کردن به ترتیب حدود 20، 18 و 13 درصد نسبت به سوزاندان بقایا افزایش نشان داده بود.

کلیدواژه ها:

خاک ورزی حفاظتی ، مدیریت بقایای گیاهی ، تناوب جو و ذرت