افزایش راندمان استحصال شکر با مدیریت صحیح برداشت و سرزنی چغندرقند

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف سرزنی و برداشت ریشه چغندرقند بر روی خصوصیات تکنولو ژیکی ریشه و بهبود راندمان استحصال شکر در سال ١٣٨٣ در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند واقع در کمال شهر کرج اجرا شد . تیمارها در مزرعه شامل ١٠ رقم تجارتی بودند که پس ازبرداشت و تفکیک ریشه ها به اجزا آن ، شامل: سر، طوقه و ریشه، از هر قسمت جداگانه نمونه خمیر تهیه شد و نتایج مربوط به دو عامل ارقام مختلف به عنوان کرت اصلی و اجزا ریشه به عنوان کرت اصلی درقالب طرح کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل در چهار تکرار تجزیه واریانس شد . صفات درصد قند به روش پلاریتمری غلظت سدیم و پتاسیم به روش فلیم فتومتری و غلظت نیترو ژن مضره به روش عدد آبی و با استفاده از دستگاه بتالایزر اندازه گیری شد . نتایج نشان داد اگرچه از لحاظ کمی قسمت سر 2/8% و طوقه 4/4% وزن ریشه را تشکیل می دهند اما از لحاظ مقدار ناخالصی های سدیم، پتاسیم، نیتروژن مضره به ترتیب بیشترین مقدار ناخالصی ها در قسمت سر و طوقه وجود دارد. حذف قسمت سر باعث شد عملکرد شکر در واحد سطح از 9/64 به 9/54 تن در هکتارکاهش یابد لیکن از لحاظ شکر موجود به ازای هر تن چغندرقند ، حذف سر باعث افزایش مقدار شکر از ١٨٦ به ١٩٠ کیلوگرم به ترتیب در هر تن ریشه چغندرقند کامل نسبت به ریشه سرزنی شده گردید . درمجموع می توان چنین استنباط نمود که با سر زنی صحیح چغندرقند، به مقدار 2/13 کیلوگرم شکر اضافی در هر تن چغندرقند سرزنی شده نسبت به چغندرقند سرزنی شده به روش معمول به دست می آید. کارخانه قند می توان د برای ترویج سر زنی صحیح چغندرقند حداقل ٥٠ درصد آن را به عنوان جایزه به کشاورزانی که اقدام به سر زنی چغندرقند نمایند پرداخت نماید . در نتیجه ضریب استحصال شکر از چغندرقند در کارخانه قند نیز به مقدار 0/6 درصد افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

راندمان استحصال شکر ، چغندرقند ، مدیریت برداشت