بررسی روش های مختلف آبیاری سطحی در زراعت پنبه

آب علی رغم اینکه فراو ان ترین جزء کره زمین است ولی در مناطق خشک مهم ترین عامل محدود کننده رشد گیاهان به شمار می رود. روش آبیاری وآرایش بوته ها نقش مهمی در استفاده بهینه از منابع تولید دارد. این طرح طی سال های 82-1381 با هدف تعیین بهترین روش کاشت و آبیاری پنبه در ایستگاه تحقیقات پنبه کاشمر اجراشد. سه روش تهیه بستر جریان آب شامل ردیف ها ی معمولی ( ٧٠ سانتی متر)، کرتی و ردیفی با پشته های عریض ( ١٤٠ سانتی متر ) در دو روش آبیاری قبل از کاشت (هیرم کاری) و بعد از کاشت (خشکه کاری) مورد مقایسه قر ار گرفتند . آزمایش به صورت کرت های خرد شده (Split plot) درقالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. شیوه های آبیاری (هیرم کاری و خشکه کاری) به عنوان پلاتهای اصلی و روش های تهیه بستر جریان آب در پلاتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در صد سبز بوته ها در شیوه خشکه کاری بیشتر از هیرم کاری است ، اما سرعت رشد بوته ها در روش هیرم کاری بهتر از خشکه کاری بود به طوریکه اختلاف ارتفاع بوته ها در شروع گل دهی معنی دار شد . از نظر عمل کرد تفاوت معنی داری بین روش هایآبیاری مشاهده نشد ، اما روش های تهیه بس تر جریان آب و اثر متقابل آن با روش های آبیاری معنی دار شد . شیوه هیرم کاری به دلیل کاهش سه نوبت آبیاری در اول فصل از کارایی مصرف آب بالا تری بر خوردار بود و روش تهیه بستر جریان آب به صورت پشته های عریض کمترین مصرف آب را به خود اختصاص داد . از نظر زودرسی بوته ها ی پنبه شیوه هیرم کاری مناسب تر از خشکه کاری و روش تهیه بستر جریان آب به صورت پشته های عریض مناسب تر از روش های دیگر بود . در مجموع از نظر عمل کرد، زودرسی، مقدار آب مصرفی و کارایی مصرفآب روش تهیه زمین به صور ت کرتی جهت هیرم کاری و روش پشته های عریض برای خشکه کاری مناسب تر ین روش های آبیاری سطحی درزراعت پنبه بودند.

کلیدواژه ها:

روش های آبیاری ، تهیه بسترجریان آب ، کارایی مصرف آب ، عملکرد و زودرسی پنبه