بررسی اهمیت و تأثیر پارکها و فضاهای سبز در بهبود زندگی شهروندان و زیباسازی فضاهای شهری بر اساس الگوی جاذبه- دافعه (مطالعه موردی: پارکهای شهر شیراز)

افزایش روزافزون جمعیت و پیچیدگی مسائل شهری، کمبود منابع مالی و انسانی مناسب، آلودگی های زیست محیطی و ... گاه موجب می شود که شهرسازان فراموش کنند یا نتوانند این مقصود را به انجام برسانند که شهروندان در این هیاهوی زندگی، آلودگی، خستگی و این روزمرگی، نیاز به آرامش و مکث دارند. این امر سبب شده است که در عصر حاضر، عواملی همچون نزدیکی طبیعت به محل کار و زندگی انسانها، فضاهای سبز کوچک داخل شهرها و نیز فواید آنا برای مردم و ... کمتر مورد توجه قرار یرند. شهرها به عنوان کانونهای تمرکز فعالیت و زندگی انسانها برای اینکه بتوانند پایداری خود را حفظ کنند، چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره ی یگان ی شهرها به وجود آورد. فضای سبز عمومی یا همان پارکها تأثیر بسزایی در بهبود کیفیت زندگی شهروندان و زیباسازی سطح شهر خواهد داشت. در این مقاله سعی شده است تا با توجه به فضاهای سبز موجود در شیراز، با بررسی دو نمونه موردی از پارکهای این شهر، به بررسی تأثیرات روانی و اجتماعی پارکهای شهری بر بهبود ک یفیت زندگی شهروندان و نقش آنها در زیباسازی فضاهای شهری با استفاده از الگوی جاذبه- دافعه پرداخته شود. یافته های تحقیق، بیانگر آن است که شهروندان شیرازی بیشتر به منظور دسترسی به هوای سالم، تفریح خانوادگی، کسب نشاط و دوری از آلودگیها و تنگی محیط مسکونی، پیاده روی، رفع خستگی، گریز از یکنواختی زندگی و ... به پارکهای شهری روی می آورند و این فضاها تأثیر بسزایی در زیباسازی محیط های شهری دارند.

کلیدواژه ها:

پارک ، فضای سبز ، بهبود زندگی ، زباسازی شهر ، الگوی جاذبه- دافعه