تحلیلی بر شاخص های مؤثر در ارزیابی فرایند توسعه پایدار شهری

موضوع توسعه پایدار چند دهه ای است که در علوم و حرفه های مختلف مطرح شده و ریشه اصلی ظهور و پیدایش آن، به تمرکز شدید جمعیت در شهرها، بهره کشی بیش از توان ها و ظرفیت های محیط طبیعی، کم توجهی و یا بی توجهی به منابع آلوده کننده و بروز انواع بحران های زیست محیطی در این نواحی مربوط می باشد. با توجه قابل ملاحظه و مستمر بسیاری از محققین و دولتمردان در مورد مسئله پایداری زیست محیطی سکونتگاه های شهری در بی دهه های اخیر، به نظر می رسد تقاضا برای دستیابی مطلوب تر بهتوسعه شهرهای پایدار، مهمتری چالش فرارو در اقصی نقاط جهان می باشد. از اینرو می بایست متناسب با رشد لجام گسیخته شهرنشینی که عموماً در کشورهای کمتر توسعه یافته و در حال توسفعه رخ می نماید و در حال تبدیل شدن به یک بحران لاینحل می باشد، با تدوین دستورالعمل هایی مدون در تمامی طرح ها و برنامه های کمّی و کیفی شهرسازی و شهرنشینی، به موضوع توسعه پایدار سکونتگاه ها و مناطق تحت پوشش آن توجه بیشتری لحاظ نمود. بر این اساس در پژوهش حاضر که میتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بوده است به شناسایی ابعاد مفاهمی همانند: توسعه، پایداری، توسعه پایدار و توسعه پایداری شهری پرداخته شد . سپس مهمتری اجزا و شاخص های پایداری در توسعه نواحی شهری مورد شناسایی و ارزیابی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، توسعه ، توسعه پایدار شهری ، شاخص های پایداری