مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت های گنجشک خانگی در شهرستان های بهبهان و سنندج با استفاده از نشانگرهای بین ریزماهواره های ) TG(9A و )TG(9C

در این مطالعه تنوع و جدایی ژنت کیی در دو جمعیتهایگنجشک خانگی شهرستانهای سنندج و بهبهان با استفاده از نشانگرهایبینریزماهوارهای TG(9A( و ) TG(9C مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از نشانگرهای بین ریزماهوارهای در ارزیابی تنوع وجدایی ژنت کیی جمعیت گنجشک خانگی، برای اولین بار در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. نمون ههای خون برای انجام این مطالعه از 89 قطعه گنجشک خانگی، شامل 6 زیر جمعیت در این دو شهرستان در خلال ما ههای خرداد تا شهریور سال1389 تهیه شدند. استخراج DNA به روش استخراج نمکی انجام گرفت.دو نشانگر طراحی شده )) TG(9A و ) TG(9C ( ب هترتیب30 و 22 باند تولیدکردند. نتایج نشان دهنده تنوع ژنت کیی بالایی در سطح گونه )درصد باند پلیمرف، %90.0 =PPB ، مقدار شاخص اطلاعاتی شانن، 0.383 =I ،تنوع ژنت کیی نئی، 0.234 ( بود. کی درخت فیلوژنت کی با استفاده از روشUPGMA طراحی گردید. بیشترین فاصله ژنت کیی بین زیرجمعی تهایتشان و سد وحدت در شهرستان سنندج و کمترین فاصله ژنت کیی نیزبین زیرجمعی تهای سلمان فارسی و اسدآباد در شهرستان بهببان که درکی گروه بودند مشاهده شد. متوسط شاخص تمایز ژنت کیی ) Gst ( بینجمعیت بهبهان و سنندج 045 / 0 بود، که نشان میدهد% 5/ 95 از تنوعژنت کیی درون جمعیت وجود دارد. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که2% از تنوع ژنت کیی به تفاوت بین دو گروه بر م یگردد در حال کیه% 92 آن به تنوع درون جمعیت مربوط میگردد. تخمین کلی جریان ژن)= Nm0.377 ( بین این دو گروه 377 / 0 محاسبهشد

کلیدواژه ها:

نشانگرهای بینریزماهواره ای ، گنجشک خانگی ، تنوع ژنتیکی