مطالعه آزمایشگاهی فرسایش پاشمانی در دو کاربری مرتع تخریب شده(مطالعه موردی:حوضه آبخیز سد ونک)

تغییرکاربری اراضی ممکن است فرساش پاشمانی که مکانیسم اویله درفرسایش آبی می باشد را افزایش دهد هدف ازاین مطالعه بررسی اثرات مدیریت های مختلف و کاربری اراضی برفرسایش پاشمانی دردوکاربری مرتع و مرتع تخریب شده درحوضه سدونک درشهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری می باشد فرسایش پاشمانی با استفاده ازدستگاه فرسایش پاشمانی چندمتغیره درچهارحالت ازشیب و شدت بارندگی شیب 5و15درصد و شدت بارندگی 50و80 میلیمتربرساعت اندازه گیری شد آنالیز آماری درقالب طرح کاملا تصادفی ساده انجام شد که بین سیستم های مختلف کاربری اراضی و فرسایش پاشمانی تجزیه و تحلیل صورتگرفت نتایج نشان داد که تغییرات فرسایش پاشمانی منطقه تحت تاثیر کاربری اراضی می باشد مقادیر فرسایش پاشمانی درخاک مرتع تخریب شده درمقایسه با زمینهای مرتعی بیشتر بود که این میتواند به ماده آل یو مقاومت برشی کم به علت چرای بیش ازحدچرای نابهنگام و سوزاندان بوته ها مربوط باشد دراین منطقه متوسط فرسایش پاشمانی عمدتا تحت تاثیر ساختمان خاک مقاومت برشی و شیوه های مدیریت می باشد

کلیدواژه ها:

فرسایش پاشمانی ، کاربری اراضی ، حوضه سدونک ، لردگان ، دستگاه فرسایش پاشمانی چندمتغیره