نقش توریست مذهبی بر اقتصاد روستایی (بررسی موردی روستای زیارتگاه)

بدون شک امروزه گردشگری مذهبی یکی از محورهای اصلی برای ارتباط با فرهنگ هاست. جاذبه های توریستی روستاها فراوان اند که یکی از آنها جاذبه های فرهنگی و مذهبی است. روستاها در ایران، واحدهای همگن اجتماعی، اقتصادی و طبیعی هستند که فعالیتشان عمدتاً در بخش کشاورزی است. در حالی که در بخش های دیگر از جمله گردشگری نیز امکان اشتغال و فعالیت آنها وجود دارد. زمینه سازی در جذب توریسم دینی علاوه بر شناخت فرهنگ معنوی، تحول اقتصادی، اشتغال زایی، می تواند با ارائه تمهیدات و برنامه ریزی های فرهنگی و اجتماعی گام مؤثری در عمران ناحیه ای داشته باشد. استفاده ی بهینه از توان های گردشگری روستایی، راهبرد مکمل پیشرفت روستایی در ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. این اماکن به مثابه کانون های زیارتی، در سطح محلی و ناحیه ای گردشگر می پذیرند و در نتیجه به کمک این اماکن و با برنامه ریزی و ایجاد زیرساخت های لازم می توان باعث پیشرفت روستاها شد. با توجه به منظومه زیارتی شهرضا که مورد توجه گردشگران است، اجرای توأم برنامه های طرح به بالا بردن توان اقتصادی روستایی می انجامد. در این مقاله با بررسی ویژگیهای گردشگری مذهبی روستای زیارتگاه در شهرستان شهرضا به بیان ضرورت های توجه به این مهم پرداخته می شود تا بتواند راهکارهای مناسبی برای رشد اقتصادی و پیامدهای مثبت در رسیدن به این اهداف حاصل گرداند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اماکن مذهبی و زیارتگاهی ، توسعه پایدار ، توسعه اقتصادی ، زیارتگاه