تأثیر پیریدوکسین و طول دوره ی کاربرد آن بر شاخص های جوانه زنی گندم رقم آذر 2

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمار بذر گیاه گندم(Triticum aestivum L.) توسط پیریدوکسین بر جوانه زنی و خصوصیات رشد گیاهچه آن آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل پیریدوکسین باغلظت های 0 (شاهد)و0/02و0/04و0/06 درصد و طول دوره ی کاربرد آن به مدت 0 (شاهد)، 8و16 و 24 ساعت بود. بذور جوان هزده روزانه و به مدت هشت روز شمارش شدند. سپس درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، طول ساقه چه و ریش هچه، وزن خشک گیاهچه و بنیه بذر اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد پیریدوکسین بر درصد جوانه زنی،سرعت جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، وزن خشک گیاهچه، طول ساقه چه و ریشه چه و بنیه بذر در سطح احتمال یک درصدp>0/01 به طور معنی داری تأثیر دارد. همچنین این نتایج نشان داد که طول دوره ی کاربرد پیریدوکسین بر سرعت جوانه، وزن خشک گیاهچه، طول ساقه چه و ریشه چه و بنیه بذر در سطح احتمال یک درصدp>0/01به طور معنی داری تأثیردارد ولی بر روی درصد جوانه زنی و میانگین جوانه زنی روزانه اثر معنی داری ندارد و از طرف دیگر اثر متقابل پیریدوکسین و طولدوره ی کاربرد آن بر تمامی صفات اندازه گیری شده در سطح احتمال یک درصد p>0/01به طور معنی داری تأثیر دارد. درمجموع نتایج حاصل نشان داد که پیش تیمار بذر توسط پیریدوکسین می تواند کشاورزان را در استقرار و تولید گیاهچه های مناسب تر گندم یاری دهد.

کلیدواژه ها:

پیریدوکسین ، پیش تیمار ، جوانه زنی ، گندم