اعمال شرایط مرزی اساسی در روشهای بدون المان

عدم نیاز به شبکه بندی حوزه مسئله در روشهای بدون المان، قابلیت این روشها را در تحلیل مسائل (در مقایسه با روش اجزاء محدود معمول، FEM) افزایش داده است. در این روشها تقریب متغیر میدان قادر به میانیابی نخواهد بود و به همین دلیل تابع شکل آنها ارضاء کننده خاصیت دلتای کرونیکر نمی باشد. ارضاء نشدن دلتای کرونیکر یکی از مشکلات اساسی در اجرای روشهای بدون المان است زیرا این امر وجود مشکل در اعمال شرایط مرزی اساسی را سبب گردیده است. در این تحقیق در رابطه با اعمال شرایط مرزی اساسی ابتدا فرمولندی دو تکنیک (1- استفاده از ضرایب لاگرانژ، 2- اصلاح توابع شکل به رووش تبدیل ) مورد بررسی قرار گرفته و سپس در قالب حل تیر یکسر گیردار (به روش بدون المان) نتایج عددی و همچنین نرخ همگرایی حاصل از اعمال این دو تکنیک مورد مقایسه قرار می گیرند. در ادامه نتیجه گیری های لازم بعمل می اید. تطابق خوبی که بین نتایج عددی و حل تحلیلی وجود دارد رضایتبخش می باشد.

کلیدواژه ها:

روش بدون المان ، توابع شکل ، شرایط مرزی اساسی ، ضرایب لاگرانژ ، روش تبدیل