مبارزه شیمیایی با سس در مزارع چغندرقند استان خراسان رضوی

در این تحقیق، کنترل شیمیایی سس (Cuscuta campestris)، با علفکش های جدید متالاکلر (دوآل گلاد) در مقادیر 1، 2، 2/5 و 3 لیتر در هکتار، کرب با فرمولاسیون مایع (پروپیزامید) و وتابل هر یک در مقادیر 1، 1/4، 2 و 2/5 لیتر در هکتار و اتوفومزات (اتو) (SC500) در مقادیر 1، 1/5، 2 و 2/5 لیتر در هکتار به همراه شاهد بدون مبارزه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 17 تیمار و چهار تکرار در سال 1388 در مشهد انجام شد. اثر تیمارهای علفکش بر وزن تر و خشک سس و عملکرد چغندرقند و نمره دهی چشمی اثر تیمارهای علفکش مورد تجزیه آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد علفکش متولاکلر با تمامی دوزها کارایی مطلوبی در کنترل سس نداشت. ولی کاربرد آن ها در چغندر فاقد تاثیر سوء بر عملکرد بود. تیمارهای پروپیزامید همزمان با کنترل مطلوب سس موجب افزایش عملکرد در چغندر قند گردیدند. از این جهت بین فرمولاسیون WP و SC تفاوت معنی داری مشاهده نشد در عین حال از نظر تاثیر مثبت بر عملکرد چغندر قند در این آزمایش کارکرد فرمولاسیون SC بهتر بود. در مجموع، علفکش های (بجز متولاکلر) بکار رفته در این تحقیق توانایی کنترل نسبتا مناسب سس را داشتند و علاوه بر این خسارت معنی داری نیز بر چغندرقند نداشتند.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، کنترل شیمیایی ، علفکش ، سس