مقایسه اثر روشهای مختلف مصرف روی بر عملکرد و برخی اجزای عملکرد کلزا در شرایط شور

به منظور مقایسه اثر روش های مختلف مصرف روی بر عملکرد شاخساره و دانه و نیز برخی اجزای عملکرد کلزا در شرایط شور، آزمایشی مزرعه ای در دو نقطه (مزرعه ی اول و دوم با شوری آب آبیاری و خاک سطحی به ترتیب 7/0، 8/52، 8/5 و 14/4 دسی زیمنس بر متر) در بخش قمرود استان قم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در هر دو مزرعه، میزان روی قابل جذب (قابل عصاره گیری با DTPA )، پایین تر از حد بحرانی بود. تیمارهای آزمایش شامل مصرف خاکی (نواری) سولفات روی (بر اساس آزمون خاک)، محلولپاشی سولفات روی (با غلظت های 5 در هزار)، مصرف خاکی به علاوه محلول پاشی سولفات روی و نیز یک تیمار عدم مصرف روی(به عنوان شاهد) بر روی رقم Hyola-401 بود. نتایج نشان داد در هر دو مزرعه، بین روش های مختلف مصرف روی، در خصوص عملکرد شاخساره و دانه اختلاف معنی داری در سطح 5% درصد آزمون دانکن مشاهده شد و تیمار مصرف خاکی به همراه محلولپاشی سولفات روی دارای بالاترین عملکرد شاخساره و دانه بود. همچنین، در هر دو سطح شوری آب آبیاری، ویژگی های تعداد پنجه در مترمربع، طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، وزن هزاردانه، تعداد غلاف در شاخه اصلی و فرعی در این تیمار دارای بیشترین مقدار بودند. به نظر می رسد با توجه به اثر عنصر روی در افزایش تحمل گیاه نسبت به تنش های اکسیداتیو در شرایط شور، مصرف خاکی (بر اساس آزمون خاک) به همراه محلولپاشی آن(با غلظت 5 در هزار) می تواند به افزایش عملکرد دانه کلزا در این شرایط کمک نماید.

کلیدواژه ها:

روی ، روش های مصرف ، شوری ، عملکرد دانه ، کلزا