بررسی رابطه میان سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی در ایران

بر اساس گزارش مکی و سوموارو2004 سرمایه گذاری مستقیم خارجی از مهم ترین تسریع کننده های رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه است، که از طریق انتقال تکنولوژی از کشورهای توسعه یافته صورت می پذیرد. همچنین سرمایه گذاری مستقیم خارجی مشوق افزایش سرمایه گذاری داخلی بوده و منجر به بهبود سرمایه انسانی کشورهای در حال توسعه می شود. بررسی مطالعات گذشته نشان می دهد که سرمایه گذاری مستقیم خارجی تأثیر مثبتی روی رشد اقتصادی دارد اندازه تأثیر این عوامل به سطح سرمایه انسانی، سرمایه گذاری داخلی، ساختار اقتصادی، سیاست های تجاری و پایداری شرایط اقتصادیبستگی دارد. بر اساس نظریه نئوکلاسیک ها، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، تنها سطح درآمد را تحت تأثیر قرار می دهد و روی رشد بلند مدت تأثیری ندارد (سولو، 1957 بر اساس این نظریه، رشد بلند مدت تنها با پیشرفت تکنولوژیکی و رشد جمعیت که هر دو برون زا هستند رخ می دهد. بنابراین سرمایه گذاری مستقیم خارجی در صورتی می تواند به رشد اقتصادی کمک کند که منجر به بهبود کیفیت مدیریت و پیشرفت تکنولوژیکی پایدار گردد. از سوی دیگر بسیاری از الگوهای رشد درون زا دلالت بر این دارند که سرمایه گذاری مستقیم خارجی با انتقال تکنولوژی و تأثیرات جانبی که دارد به طور درون زا نرخ بازگشت سرمایه را افزایش داده و به رشد اقتصادی کمک می کند. در این الگوها سرمایه گذاری مستقیم خارجی نه تنها ابزار مناسبی برای تأمین سرمایه و توسعه فرصت های شغلی در کشورهای در حال توسعه است؛ بلکه همواره خود، تکنولوژی جدید، مدیریت، پرسنل فنی، تحقیق و نوآوری در تولید و روش های آن را نیز در دسترس کشورهای سرمایه پذیر قرار می دهد.