تعیین اثر بخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از احساسات و علائق مربوط به خویشاوندان در زوجین

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر بخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از احساسات و علائق مربوط به خویشاوندان در زوجین انجام گرفته است. روش این تحقیق بر اساس طرح، تحقیق نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس - آزمون با گروه کنترل است که با استفاده از روش تحقیقات میدانی به جمع آوری داده ها پرداخته است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن می باشد که تعداد زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن بر اساس فراخوانی که در دانشکده مربوطه زده شد، تعداد 30 زوج یعنی 60 نفر مراجعه کننده در سال 1391 میباشد. از بین آنها از طریق مشاوره تعداد 18 زوج که مشکلات بیشتری داشته اند، بصورت گمارش تصادفی در دو گروه 9 نفری کنترل و آزمایش قرار گرفته اند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. برای تعیین اثر بخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از احساسات و علائق مربوط به خویشاوندان در زوجین از آزمون های لوین، کلموگروف اسمیرنف، تحلیل کواریانس یک متغیری(انکوا)، تحلیل کواریانس چند متغیری(مانکوا)– استفاده شده است. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش با توجه به میانگین رضایت از احساسات و علائق مربوط به خویشاوندان در زوجین گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین زوجین گروه گواه، موجب افزایش رضایت از احساسات و علائق مربوط به خویشاوندان در زوجین گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، کوتاه مدت ، خود نظم بخش ، رضایت ، احساسات و علائق ، زوجین