معماری مسکن روستایی در ارتباط با اقلیمنمونه موردی:روستای کوشه شهرستان خاش

بحران انرژی و ضرورت صرفه جویی در مصرف آن، لزوم تجدید نظر در نحوه ساخت و ساز را به یکی از ارکان اصلی برنامه ریزی و طراحی کشور تبدیل نموده است. این مسأله بخصوص در روستاها که همواره از منابع کمتری نسبت به شهرها برخوردار بوده اند، حیاتی تر است. پایین بودن سطح زندگی در روستا، نبود تخصص، دور بودن از امکانات شهری، مشکل دسترسی، مشکلات معیشتی و امثال آن از عواملی هستند که لزوم توجه به صرفه جویی انرژی در این مناطق را چند برابر می کند. بررسی ویژگی های طراحی کالبدی روستا و مصالح و روشهای اجرایی، نشان می دهد که در طراحی معماری روستا، علاوه بر استفاده از انرژی های طبیعی برای تأمین آسایش حرارتی، با شرایط نامطلوب اقلیمی نیز مقابله شده است. به این ترتیب معماری بومی، با کمترین نیاز به انرژی های فسیلی، ضمن صرفه جویی در هزینه ها، از آلودگی و تخریب محیط زیست نیز جلوگیری به عمل آورده و مصداق بارزی از معماری پایدار است. مقاله حاضر براساس مطالعات میدانی و تحقیق انجام شده، ویژگیهای اقلیمی روستا، بافت روستا و فرم بنا در اقلیم سرد مورد بررسی قرار گرفته است. بافت روستای کوشه در جهت مقابله با سرمای شدید شکل گرفته و بناها بصورت متراکم و فشرده و متصل و در کنار هم ساخته شده اند ، پوسته خارجی ساختمان های روستا، اغلب از خشت، سنگ و سیمان می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، معماری بومی ، اقلیم ، روستای کوشه