تأثیر روش های مختلف خاکورزی حفاظتی و مرسوم در شرایط خشکه کاری و نم کاری بر عملکرد گندم دیم

این تحقیق به صورت آزمایش کرتهای خرد شده و بر پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. کرت های اصلی، زمان انجام عملیات خاکورزی و کرت های فرعی، روش های مختلف خاکورزی حفاظتی و مرسوم بود. تیمارهای کرت های اصلی شامل: انجام خاکورزی پس از برداشت محصول و خشکه کاری در پاییز قبل از بارندگی (کشت انتظاری)، انجام خاکورزی در پاییز قبل از بارندگی و خشکه کاری همزمان با آن (کشت انتظاری) و انجام خاکورزی در پاییز بعد از اولین باران مؤثر و نمکاری همزمان با آن (کشت معمول کشاورزان) و کرت های فرعی شامل: گاوآهن برگرداندار+ چیزل مرکب (روش مرسوم)، چیزل پیلر+ چیزل مرکب (خاکورزی شدید)، فقط گاوآهن برگرداندار (کم خاکورزی)، فقط چیزل پیلر (کم خاکورزی)، دو بار چیزل مرکب (کم خاکورزی)، یکبار چیزل مرکب (کم خاکورزی) و بیخاکورزی بودند. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو ساله صفات زراعی نشان داد که سال بجز در مورد دانه در خوشه و شاخص برداشت، در عملکرد دانه و سایر صفات اثر معنیداری داشت. زمان عملیات روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و وزن هزار دانه اثر معنیداری نشان داد و روش خاکورزی فقط در عملکرد دانه و ارتفاع بوته باعث اختلاف معنیدار گردید. در عملکرد دانه بین زمان های اعمال خاکورزی، پاییزه قبل از باران با 1612/1 و پاییزه بعد از باران با 1043/1 و نیز بین روش های خاک ورزی، گاو آهن برگردان دار با 1562/2 و بی خاک ورزی با 1260/3 کیلو گرم در هکتار بیشترین و کمترین مقادیر را داشتند.

کلیدواژه ها:

خاکورزی ، خشکه کاری ، دیم ، گندم ، نم کاری