خشت و آجر، عناصر پایدار معماری بومی

آثار برجای مانده از معماری بومی کشور گواه بر این است که این بناها با توجه به اقلیم، احترام به محیط زیست و با رعایت اصول پایداری به گونه ای شکل یافته اندکه بتوانند با تکیه بر انرژیهای طبیعی و درنظرگیری برخی راهکارهای اقلیمی آسایش ساکنان را به بهترین شیوهفراهم نمایند. استفاده از مصالح پایدار و مناسب همچون خاک، خشت و آجر یکی از این راهکارها خصوصاً در اقلیم گرم و خشک ایرانمی باشد. این مصالح به دلیل ویژگی ها وخصوصیات فیزیکی و تعامل با محیط پیرامون، استفاده بهینه از انرژیهای طبیعی را امکان پذیر می سازند. خشت و آجر به عنوان مصالح غالب در بناهای بومی این اقلیم به منظور تقلیل هزینه های سرمایش و گرمایش و در جهت مقابله با شرایط نامساعد آب و هوایی به کار گرفته شده است. اما امروزه کاربرد مصالح یکسان و غیر استاندارد در نقاط مختلف کشور سبب افزایشمصرف انرژی و آسیب به محیط زیست شده است. لذا با توجه به پایان پذیری منابع انرژی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف منابع انرژی تجدیدناپذیر، مطالعه و شناخت اینگونه مصالح و بررسی راهکارهای مؤثر در به روز رسانی و بهبود کیفیت آن ها در این پژوهش مدنظر قرار گرفته است. لذا پژوهشگر با استفاده از شیوه پژوهش ترکیبی و بهره گیری از منابع اسنادی و کتابخانه ایی سعی در بازنگری خشت و آجر به عنوان مصالح مناسب به منظور کاربرد در معماری روز دارد.

کلیدواژه ها:

پایدار ، بومی ، خاک ، خشت ، آجر