نقش محیط طبیعی درگسترش وتوسعه پایدارشهرگرگان

نظریه توسعه پایداردردهه پایانی قرن بیستم درپی شکست مکاتب مختلف برنامه ریزی ازجمله مدرنیسم و پسامدرنیسم درعدم توانایی به شرایط مطلوب زندگی و اثارمخرب برمحیط زیست جهانی ملی منطهق ای و محلی پابه عرصه وجود گذاشت بی شک برای نیل به مبانی پایه ای این نظریه نقش استراتژیک دولتها دربرنامه ریزی وسیاست صحیح کاربری اراضی ضروری است شهرگرگان به عنوان مرکزاستان گلستان ازموقعیت مناسب منابع طبیعی و پتانسیلهای اکولوژیکی و توریستی بسیاری برخوردار است که به منظور تقویت این پتانسیل ها دستیابی به اهداف پایداری دراین منطقه اهمیت بیشتری می یابد این مقاله ضمن پرداختن به چارچوب اصولی توسعه پایدارشهری بررسی توسعه کنونی شهرگرگان و مقایسه این دوبایکدیگر درپی یافتن چگونگی گسترش آتی شهر درراستای مبانی توسعه پایدارشهری است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، شهرپایدار ، توسعه پایدارشهری ، شهرگرگان ، بافت و سازمان کالبدی