بررسی تاثیر استفاده از نقشه های توپوگرافی با مقیاسهای متفاوت در پهنه بندی خطر زمین لغزش حوزه سید کلاته رامیان

حوزههای آبخیز مناطق شمالی ایران در محدوده خطر بالایی از لغزش قرار دارند . که این به علت اقلیم، موقعیت و پوشش زمین در آنها است . وجود جنگلهای حاره در این مناطق و تغییرات اخیر در پوشش زمین در جنگلهای این نواحی بر میزان وقوع لغزش موثرند . پهنهبندی خطر زمین لغزش روشی جهت کاهش خسارات زمین لغزش است . این تحقیق با استفاده از دو مدل تجربی شامل روشهای مورا - وارسون و حائری - سمیعی با دو مقیاس مختلف نقشههای توپوگرافی انجام شده است . نقشههای توپوگرافی در مقیاسهای 1:25000 و 1:50000 در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتهاند . عوامل موثر بر وقوع زمین لغزش در روش مورا و وارسون عبارتند از : " شیب، بارندگی، زمینشناسی و زمینلرزه " و این عوامل در روش حائری - سمیعی مشابهند، همچنین به علاوه عوامل " طول راه و رودخانه " . این تحقیق با استفاده از تکنیکGIS و نرمافزار ARCVIWEو ILWIS انجام شده است . این نقشهها در دو مقیاس 1:25000) و (1:50000 با نقشه واقعیت زمینی لغزشها روی هماندازی شدند . هنگامی که نقشههای پهنهبندی خطر زمین لغزش ایجاد شدند، معادلات جمع مطلوبیت 1 و نسبت دانسیته 2 جهت ارزیابی دو مقیاس 1:25000) و (1:50000 استفاده شدند . دو مقیاس مناسب نقشه عبارت بودند از مقیاس 1:25000 در روش مورا و وارسون و 1:50000 در روش حائری و سمیعی . یافتههای به دست آمده نشان میدهد که روش حائری و سمیعی، کارایی مناسبتری در پهنهبندی خطر زمین لغزه دارد .