بررسی روشهای نوین در معماری بناهای درمانی

توسعه فضاهای بهداشتی و درمانی یکی از زیربنایی ترین برنامه های توسعه در طرح های ملی و فرا ملی به شمار می رود. زیرا در این مراکز بسیاری تجهیزات خاص پزشکی، در معالجه و مراقبت از بیماران و همچنین ملاحظات بهداشتی فراوانی به کار گرفته میشود. همینطور بسیاری ملاحظات روان شناختی فضا به جهت حالات روحی بیماران و همراهان آنان، کار طراحی این مراکز را پیچیده تر میکند. بنابراین باید گفت که طراحی مراکز درمانی نسبت به سایراماکن از اهمیت دوچندانی برخوردار است. با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی و خدمات پزشکی و همزمان با آن گسترش تنوع احتیاجات یک مرکز درمانی لازم استطراح کاملاً آینده نگر و در جریان تحولات پزشکی قرار داشته باشد تا بتواند احتیاجات خدمات پزشکی را در هر زمان بررسی نموده و سپس به طراحی آن بپردازد. چراکه در این گونه فضاها، تصمیمات طراح از جای قرار گرفتن ساختمان تا مقیاس آن و مصالح و اکوسیستمهای به کار گرفته شده در آن تا نحوه اجرا و نگهداری در طی سالهای زندگی اش، روی اکوسیستم منطقه ای تأثیر می گذارد و در این روند پیامدهای نامرئی تصمیمات طراح روی سلامت انسان و اکوسیستم در مقیاس محلی، منطقه ای و جهانی به اندازه فعالیت های مرئی صورت گرفته در داخل ساختمان مهم و تأثیرگذار هستند .از دیدگاه اکثریت مردم، محیط های درمانی امروزی، فضاهایی بی روح، خسته کننده و گاهاً وحشت آور بوده، نیازمند دگرگونی و تحولی اساسی می باشند. به طورکلی فرآیند بسترى شدن در طول دوره بیمارى استرس زا بوده و از تجارب نامطلوب براى بسیارى از افراد محسوب مى گردد. به همین علت یکی از دغدغه های اصلی در محیط های درمانی طراحی فضا ها به نحوی است که بیمار در آن احساس راحتی و آرامش کند. تلاش های اخیر بر آن است که محیط های درمانی چنان طراحی و به تکنولوژی های درمان روز دنیا تجهیز شود که بتواند هم رضایتمندی بیمار و همراهان او و هم رضایت و رفاه کارکنان و پزشکان را تأمین نماید. هدف ما از این پژوهش بررسی روش های نوین در معماری بناهای درمانی است.

کلیدواژه ها:

معماری ، بناهای درمانی ، طراحی ، روش های نوین