بررسی کاربرد انرژی خورشیدی در طراحی معماری ساختمان های امروز ایران با رویکرد توسعه پایدار

با آغاز بحران انرژی در دهه هفتاد و شروع عصر توسعه پایدار، توجه به سه اصل ارزش های اجتماعی، منابع طبیعی و مهارت های طراحی بیش از پیش موردتوجه قرار گرفت. معماری، به عنوان سامانه اصلی این توسعه، نقش اصلی در کنترل میزان مصرف انرژی های فسیلی و نیز غیرفسیلی می تواند داشته باشد چرا که 55 درصد مصرف انرژی جهان در این سامانه به مصرف رسیده یا تلف می شود. با توجه به اینکه بیشتر مناطق ایران از روزهای آفتابی برخوردار بوده و در سال بیشاز 3555 ساعت آفتاب و به طور میانگین قابلیت تولید 75 مگاژول انرژی تابشی را داراست ولی متاسفانه کاربرد این انرژی در ساختمان های امروز ایران بیشتر در حدیک پیشنهاد باقی مانده است. هدف از این پژوهش، بررسی و ارائه راهکارهایی جهت کاربردی سازی بهره وری از این انرژی با یک طراحی صحیح معماری درساختمان ها می باشد. روش تحقیق در این پژوهش، کتابخانه ایی میدانی بوده و براساس روند تحقیقاتی، نتایج پژوهش نشان می دهد که با رعایت صحیح طراحی -معماری می توان ساختمان های امروز موجود در ایران را هر چه بیشتر از کاربرد انرژی خورشیدی بهره مند ساخت