طبیعت و بررسی رابطه های آن با معماری

طبیعت عنصری جدانشدنی از زندگی انسان است و انسان بدون طبیعت قادر به ادامه زندگی نیست. همانگونه که می دانیم در تمامی جای جای این کره خاکی وبه ویژه کشور خودمان ایران، مناظر طبیعی فراوانی وجود دارند که دست نخورده باقیمانده اند و این مکان ها برای دستیابی به ایده های نسبتا جامع و همه جانبه مناسب هستند. البته باید خاطر نشان ساخت که طبیعت مهد فعالیت های انسانی است زیرا ما مواد موجود از طبیعت را استخراج می کنیم و بعد از انجام مراحل مختلف برای بهبود دادن ماهیت و شکل آنها، از این مواد در زندگی و وسایل هر روزه خودمان استفاده می کنیم. بعد از انقلاب صنعتی در غرب و وقوع دو جنگجهانی بر اثر پیشرفت های ناشی از تکنولوژی آن دوران، انسان به طبیعت تا زمان حاضر، نگاهی مصرف گرایانه داشته و طبیعت را به عنوان مکانی دارای ثروت نگاهکرده و از آن استفاده برده است. در سالهای کنونی، در واقع در قرن بیست و یکم انسان در مواجهه با طبیعت خود را مسئول دانسته و سعی نموده تا از تخریب های خود بر طبیعت بکاهد، زیرا انسان متوجه شده است که بدون طبیعت زندگی او نیز بر روی کره خاکی امکان ناپذیر است و باید برای ادامه بقا رابطه ای تنگاتنگ بین خود و طبیعت پیرامونش برقرار کند تا بتواند هم از مزایای طبیعی محیطش استفاده کند و هم کمترین ضرر را به طبیعت وارد کند. از این رو آدمی در وجوه مختلفدست به کار شده و اصلاحاتی را در زمینه های مختلف زندگی و تکنولوژی انجام داده است، که نمونه هایی از آن را در رشته معماری ایجاد کرده است. به عنوانمثال می توان از شاخه های معماری پایدار و معماری منظر نام برد. در هر کدام از شاخه های بالا نمی توان حضور طبیعت را مشاهده و بررسی کرد. بلکه تنها حضور طبیعت در شاخه های بالا بستگی به میزان توجه ما به درختان و گلهای مورد علاقه و مورد نظر ماست. البته هر کدام از این موارد نکاتی قابل قبول دارند و هم نکاتی غیر قابل قبول.به همین دلیل به بررسی و کنکاش در موارد زیر می پردازیم: نگاهی به جایگاه طبیعت در معماری و رابطه انسان و طبیعت بررسی خود طبیعت در شاخه های فلسفی و فکریمشکلات شاخه های معماری مرتبط با طبیعت باز تعریف طبیعت و نگاه عمیق به طیبعت ایده پردازی و چگونگی حصول ایده از طبیعت بررسی یک نمونه طراحی شده )پناهگاه کوهنوردی یک باغ گلابدره(

کلیدواژه ها:

طبیعت ، انسان ، معماری ، جایگاه ، اصلاحات