اتخاذ رویکردی نوین برای شناسایی هویت کالبدی و ماهیت مکان درشهرسازی مدرن با تأکید بر دریافت معنا از محیط

شکل دهی به فضاهای شهری متأثر از نگاه طراحان و برنامه ریزان به انسان و جهان است. تحولات گسترده در بافت کلان شهرهای ایران آن را دچار تغییرات کالبدی پیش بینی نشده ای کرد ه و برنامه ریزی آن را با مشکل جدی مواجه کرده است. با توجه به این که تصویر هویت شهر در ذهن مردمی که در آن زندگی میکنند و یا حتی از آن شهر عبور می کنند، ثبت می شود، در این مقاله به منظور دریافت مفهوم هویت و ابعاد معنایی آن در شهرسازی مدرن، به ادبیات موجود در اینزمینه اشاره شده است و ویژگی های کالبدی شکلی بافت شهری را نه در جهت توصیف شهر، بلکه در جهت برنامه ریزی و طبقه بندی مؤثر، مورد تدقیق قرار داده -است. در این نوشتار، پس از مرور ادبیات شهرسازی مدرن که عموما مبتنی بر جستجوی خاستگاه و چرایی پدید آمدن این رویکرد می باشد، به بسط و تبیین اصول وویژگی های این رویکرد پرداخته شده است. بدین منظور، با استفاده از مطالعات اسنادی، ابتدا به تدوین چهارچوب های نظری هویت و مکان پرداخته شده و سپس با استفاده از روش تحلیلی و مرور مستندات، شاخص های مؤثر مشخص شده است و در نهایت با تشخیص شاخص های کلیدی، راهکارهای عملی برای استفاده از این شاخص ها، در جهت احیاء و توسعه هویت یک شهر ارائه شده است. نتیجه آن که در یک فرایند شکل شناسی مکانی، امکان ایجاد ارتباط بین این عوامل و شرایط کیفی شهری جهت ارتقاء وضعیت زندگی در ابعاد کمی و کیفی میسر خواهد شد

کلیدواژه ها:

هویت ، شهرسازی مدرن ، ماهیت مکان ، معماری ، محیط