نگرشی تطبیقی بر مبانی، ماهیت ، آثار و انواع طلاق در فقه امامیه، فقه اهل سنت و حقوق ایران

در مقاله پیش روی، به بررسی تطبیقی طلاق در فقه امامیه و فقه اهل سنت با نگرشی بر حقوق ایران همت گماشته ایم. تعریف، مبنا، ماهیت، موجبات طلاق و آثار آن مهمترین مباحث این تحقیق می باشند. یافته های تحقیق نشان می دهد، طلاق، ایقاعی است که اثر عقد معین را از بین برده و به حالت زمان حدوث عقد برمی گرداند. وجوه اشتراک فسخ نکاح و طلاق این است که هردو عمل حقوقی یک جانبه (ایقاع) هستند و موجب انحلال نکاح می شوند و هیچکدام به گذشته تاثیری ندارند و به رابطه زناشویی از تاریخ وقوع فسخ یا طلاق خاتمه می دهد، همچنین عده زن در هر دو مورد سه طهراست. درمورد اختلاف این دو می توان گفت که اولاً: طلاق حقی است که زوج به محض وقوع عقد نکاح واجد آن می شود اما فسخ امر عارضی است که بر نکاح وارد می شود. ثانیاً: فسخ ماهیتاً غیر از طلاق است، بنابراین احکام و شرایط طلاق در فسخ رعایت نمی شود. ثالثاً: طلاق هرگاه به مرتبه متوالی واقع شود، موجب حرمت است ولی فسخ هیچگاه ایجاد حرمت نمی کند. در این مقاله با بررسی منابع فقهی، حقوقی و اندیشه های حقوقی سعی در ارائه مطالب خواهیم داشت.نگاه و روش مقاله پیش روی تطبیقی بوده و به فراخور بحث به بررسی تطبیقی پرداخته ایم.

کلیدواژه های نگرشی تطبیقی بر مبانی، ماهیت ، آثار و انواع طلاق در فقه امامیه، فقه اهل سنت و حقوق ایران:

نکاح ، طلاق ، فسخ ، زوج ، زوجه ، بائن ، رجعی