مدلسازی پراکنش گونه های حیات وحش در مقیاس خرد

مدل های پراکنش گونه ها با توجه به شناسایی ویژگی های محیط زیستی محل های وقوع گونه ها به پیش بینی پراکنش گونه ها در سایر مناطق می پردازند. این مدل ها کاربردهای وسیعی دارند و از جمله آن ها می توان به مدل آنتروپی بیشینه و رگرسیون لجستیک اشاره کرد. مدل آنتروپی بیشینه از مدل های یادگیری ماشینی است که فقط از نقاط حضور استفاده می کند در حالی که رگرسیون لجستیک از مدل های آماری است که از نقاط حضور و عدم حضور استفاده می کند. با وجود تفاوت های این دو روش هر دو در مقیاس خرد و به صورت مکمل یکدیگر قابل استفاده هستند. در این راستا مطالعه ای موردی صورت گرفت که در آن از 293 نقطه حضور و نه متغیر محیط زیستی برای مدل سازی مکسنت استفاده شد سپس نواحی نامطلوب و بسیار نامطلوب با استفاده از میانگین و انحراف معیار مقادیر احتمال حضور گونه مشخص شد. در این نواحی 200 نقطه عدم حضور تعیین شد و در نهایت با استفاده از معادله رگرسیون لجستیک به دست آمده نقشه مناطق مطلوب و نامطلوب برای گونه مورد نظر به دست آمد. ارزیابی نتایج حاصل از مدل ها نشان داد که از صحت خوبی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

مدل های پراکنش ، محیط زیستی ، مدل آنتروپی بیشینه ، رگرسیون