مروری بر مدلهای توزیع گونه با معرفی مدل همادی Ensemble

مدلهای توزیع گونهها، مدلهای کمی یاتجربی میباشند کهبااستفادهازدادههای مکانی موقعیتگونهها، فراوانی یاحضور گونه، ومتغیرهای زیستمحیطی کهبرتوزیعگونه هااثرمیگذارندروابطگونه-محیطرامدلسازی میکنند. ابزارهای متداولی جهت ارزیابی تاثیرات احتمالی تغییر اقلیم بر محدوده پراکندگی گونهها و درک آسیبپذیریآنها نسبت به تغییر اقلیم وجود دارد. مدل های توزیع گونه همگام با توسعه روشهای آماری و سیستم اطلاعات جفرافیایی (GIS ) وارد عرصه علم اکولوژی گردیده است و در حال حاضر SDM علاوه بر پیشبینی توزیع مکانیگونهها به نوبه خود میتواند به اقدامات مدیریتی حفاظت نیز کمک کند.نقشه توزیع مکانی گونهها یا مطلوبیت زیستگاه برای بسیاری از جنبههای مطالعات محیطی، مدیریت منابع و برنامهریزیهای حفاظت مورد نیاز میباشند. علاوه بر این، IUCN نیز اخیراً از SDM برای تخمین گستره حضور گونهها و همچنین برای کشف اثرات تغییر اقلیم بر توزیعآنها استفاده مینماید.مدلهای توزیع گونه همواره در معرض عدم قطعیت میباشند و این موضوعی است که نمیتوان از آن چشمپوشی نمود. یک راه حل ممکن برای برآوردتغییرات بین مدلی و کاهش عدم قطعیت در پیش بینی، استفاده از پیش بینیهای همادی بهجای استفادهاز یک روش مدلسازی واحد است. مطالعات متعدد نشان می دهد که نتایج پیشبینی مدل همادی نسبت به سایر مدلهای توزیع گونه قویتر بوده و از اطمینان بهتری برخوردار است

کلیدواژه ها:

مدلهای توزیع گونه ، داده ها ، انتخاب مدل ، ارزیابی مدل ، مدل همادی